Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

II Ka 26/18 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Okręgowy w Krośnie z 2018-02-14

Tytuł:
Sąd Okręgowy w Krośnie z 2018-02-14
Data orzeczenia:
14 lutego 2018
Data publikacji:
17 stycznia 2020
Data uprawomocnienia:
14 lutego 2018
Sygnatura:
II Ka 26/18
Sąd:
Sąd Okręgowy w Krośnie
Wydział:
II Wydział Karny
Przewodniczący:
Arkadiusz Trojanowski
Sędziowie:
Mariusz Hanus
Protokolant:
sekr. sądowy Małgorzata Kramarz
Hasła tematyczne:
Swobodna ocena dowodów ,  Wyjaśnienia oskarżonego
Podstawa prawna:
art. 5 § 1 i 2 k.p.k., art. 7 k.p.k.
Teza:
„W swej apelacji oskarżyciel publiczny bardzo dużo miejsca poświęca niewiarygodności - jego zdaniem - dowodu z wyjaśnień oskarżonego M.W.. Nie sposób wyliczyć wszystkie kryteria jakimi powinien kierować się organ procesowy przy ocenie wyjaśnień oskarżonego. Oskarżony ma bowiem w postępowaniu pozycję uprzywilejowaną związaną ze swoim statusem np. prawo do odmowy składania zeznań, odmowy odpowiedzi na pytania czy udzielania odpowiedzi na pytania, teoretycznie może nawet składać nieprawdziwe wyjaśnienia, posiada znajomość akt sprawy, możliwość korzystania z obrońcy, a jego wyjaśnienia mogą utrudnić , a nawet uniemożliwić odtworzenie zdarzenia. Dlatego też, o czym już była mowa w uzasadnieniu tego wyroku, o ich wartości dowodowej decyduje przede wszystkim ich konfrontacja z innymi dowodami, co też uczynił Sąd rozpoznający niniejszą sprawę. Oskarżony od samego początku postępowania nie przyznawał się konsekwentnie do popełnienia czynu, złożył wyjaśnienia fragmentarycznie opisujące stan faktyczny sprawy, którym również w świetle opinii biegłych psychiatry i psychologa nie można skutecznie zarzucić instrumentalizmu czy dążenia do uniknięcia odpowiedzialności karnej. Dlatego też jeśli chodzi o danie wiary wyjaśnieniom oskarżonego czy też odmówienie im wiarygodności należy podkreślić, że ciężar dowodu zawsze spoczywa na oskarżycielu publicznym, a nic na oskarżonym. Toteż przy braku dowodów winy oskarżonego, Sąd nie może odmówić wiary wyjaśnieniom oskarżonego, iż zarzucanego przestępstwa nie popełnił ( porównaj: K. J. Pawela - „Wyjaśnienia podejrzanego, zeznania świadka i instytucja świadka koronnego - komentarz”, Wydawnictwo C.H.BECK, Warszawa 2003, teza 82-84, str. 49-50 ). Tak też postąpił Sad Rejonowy w rozpoznawanej sprawie realizując zasadę domniemania niewinności ( art. 5§1 k.p.k. ) i zasadę in dubio pro reo ( art. 5§2 k.p.k.). Przekonanie sądu o wiarygodności jednych dowodów i niewiarygodności innych pozostaje pod ochroną prawa procesowego m.in. wtedy, gdy: - jest poprzedzone ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy (art. 410 k.p.k. ), i to w sposób podyktowany obowiązkiem dochodzenia prawdy (art. 2 § 2 k.p.k.), - stanowi wynik rozważenia wszystkich okoliczności przemawiających zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego (art. 4 k.p.k.), - jest wyczerpująco i logicznie - z uwzględnieniem wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego - uargumentowane w uzasadnieniu wyroku (art. 424 § 1 pkt 1 k.p.k. )” - vidc: postanowienie SN z dnia 18 stycznia 2007 r. III KK 271/06, OSNwSK 2007/1/9. Reasumując przytoczone wyżej dowody i poczynione rozważania nie pozwalają w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości przypisać oskarżonemu Marcinowi Wojdyle popełnienia przestępstwa z art. 178a§l k.k., zarzucanego mu aktem oskarżenia, albowiem istnieje w sprawie wiele wątpliwości opisanych powyżej i w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, których nie udało się usunąć pomimo przeprowadzonego w sprawie postępowania dowodowego i dokonania oceny dowodów zgodnie z zasadą swobodnej oceny dowodów, która nie doprowadziła do usunięcia tych wątpliwości ( wyrok SN z dnia 27 lipca 2000 r. IV KKN 532/99, niepublikowany - W. Grzeszczyk „ Kodeks...”, teza 7, str. 20 ). W tej sytuacji słusznie Sąd orzekający zastosował zasadę wynikającą z przepisu art. 5§2 k.p.k. i wątpliwości, których nie usunięto w postępowaniu dowodowym rozstrzygnął na korzyść oskarżonego. Wobec tego wyrok jako słuszny i trafny należało utrzymać w mocy nie uwzględniając apelacji oskarżyciela publicznego”.
Dodano:  ,  Opublikował(a):  Gabriela Szymańska
Podmiot udostępniający informację:  Sąd Okręgowy w Krośnie
Osoba, która wytworzyła informację:  Arkadiusz Trojanowski,  Mariusz Hanus
Data wytworzenia informacji: