Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Krośnie

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 198/25

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.1.Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Brzozowie z dnia 26 marca 2025 r. sygn. akt II K 43/24

0.1.Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☒ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.1.Granice zaskarżenia

0.0.1.Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.0.1.Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.1.Ustalenie faktów

0.0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

0.0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

0.1.Ocena dowodów

0.0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Obrońca oskarżonego zarzucił obrazę przepisów postępowania, tj.:

- art. 7 k.p.k. poprzez uznanie za wiarygodne zeznań K. T. i M. T., w zakresie w jakim deponowali oni w zakresie naruszenia nietykalności cielesnej tego ostatniego, w sytuacji gdy zeznania te były wzajemnie sprzeczne, a świadek K. T. nie mogła widzieć zajścia w kabinie samochodu ciężarowej, co doprowadziło do błędu w ustaleniach faktycznych w ww. zakresie;

- art. 7 k.p.k. poprzez uznanie za niewiarygodne wyjaśnienia Oskarżonego w zakresie, w jakim negował, aby naruszył nietykalność cielesną, zwłaszcza w kontekście zachowania M. T. uwidocznionego na nagraniu zdarzenia, zachowania świadków przy Policji, co doprowadziło do błędu w ustaleniach faktycznych w ww. zakresie;

- art. 7 k.p.k. poprzez uznanie za niewiarygodne wyjaśnienia Oskarżonego w zakresie, w jakim negował, aby wyrażał swoje zdanie w internetowych wpisach, a w konsekwencji wadliwe przyjęcie, iż wypełnił on stronę podmiotową zarzucanego mu przestępstwa;

- art. 410 k.p.k. poprzez pominięcie zasadniczej części przedłożonego do odpowiedzi na akt oskarżenia nagrania, z którego jednoznacznie wynika, że osobą agresywną był M. T., a nie oskarżony, a w konsekwencji błędne przyjęcie, że nagranie nie stanowi dowodu niewinności oskarżonego.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut jest oczywiście bezzasadny.

Przeprowadzona w sprawie ocena materiału dowodowego dokonana przez Sąd Orzekający nie wykracza poza zakreślone przepisem art. 7 k.p.k. granice swobodnej sędziowskiej oceny, a także nie zawiera istotnych błędów logicznych lub faktycznych oraz nie jest sprzeczna z zasadami doświadczenia życiowego, a tym samym musi korzystać z ochrony zagwarantowanej jego treścią.

Orzekając o sprawstwie oskarżonego Sąd Rejonowy oparł się na dowodach, którym w sposób uprawniony przyznał walor wiarygodności. Właśnie takie dowody, uzupełnione zasadami doświadczenia życiowego i logicznego rozumowania, uznane za wiarygodne, legły u podstaw ustaleń faktycznych w przedmiotowej sprawie, co jest oczywiste i w pełni odpowiada treści art. 410 k.p.k. i w żaden sposób nie narusza zasady obiektywizmu z art. 4 k.p.k.

Sąd Orzekający przypisując oskarżonemu Ł. B. zarzucane mu przestępstwo z art. 217 § 1 k.k., tj. naruszenie nietykalności cielesnej oskarżyciela prywatnego M. T. oraz przestępstwo z art. 212 § 2 k.k., tj. zniesławienie firmy transportowej oskarżyciela prywatnego w opinii publicznej i narażenie na utratę zaufania potrzebnego do prowadzonej przez nią działalności gospodarczej za pomocą środków masowego komunikowania, oparł się na dowodach w postaci zeznań pokrzywdzonego M. T., zeznań jego żony K. T., płyty z zarejestrowanym nagraniem w miejscu zdarzenia, historii choroby/karty informacyjnej z (...) ze Szpitala w B., treści notatników służbowych funkcjonariuszy Policji uczestniczących w interwencji w dniu 21 grudnia 2023 r., jak również w wyjaśnieniach oskarżonego w zakresie, w jakim potwierdził on, iż umieścił na stronach internetowych wpisy będące przedmiotem niniejszego postępowania.

W złożonych w sprawie zeznaniach M. T. wiarygodnie i przekonywująco przedstawił zachowanie oskarżonego w postaci złapania go przez oskarżonego w kabinie samochodu ciężarowego za ramię, wykręcenie ramienia, wskutek czego pokrzywdzony upadł na fotel pasażera, a oskarżony przewrócił się na niego.

Zeznania oskarżyciela prywatnego M. T. oparcie mają w zeznaniach jego żony, stojącej w niewielkiej odległości od kabiny pojazdu, po skosie i przy otwartych drzwiach pojazdu, która widziała, jak oskarżony złapał jej męża za barki i go powalił. Stanowisko obrońcy, jakoby żona oskarżyciela prywatnego nie mogła widzieć zajścia, jest gołosłowne i ewidentnie sprzeczne z jej zeznaniami, w których potwierdziła, iż była naocznym świadkiem zachowania oskarżonego względem jej męża.

Co istotne, na skutek doznanych obrażeń ramienia oskarżyciel prywatny w dniu zdarzenia udał się na (...) w Szpitalu w B., gdzie rozpoznane zostało u niego stłuczenie barku i ramienia, co wynika z przedłożonej historii choroby/karty informacyjnej. Również ten dowód przemawia za wiarygodnością zeznań oskarżyciela prywatnego i jego żony.

Nie budzi zatem żadnych wątpliwości, iż oskarżony naruszył nietykalność cielesną oskarżyciela prywatnego.

Także przedłożone przez oskarżonego nagranie potwierdza, iż sytuacja była nerwowa i napięta, zaś sam oskarżony zachowywał się agresywnie.

To właśnie w oparciu o wskazane dowody Sąd Orzekający skutecznie przełamał linię obrony oskarżonego, który nie przyznał się do zarzutu naruszenia nietykalności cielesnej oskarżyciela prywatnego i zaprzeczył, by miał pobić pokrzywdzoną. Wyjaśnienia te, jako niewiarygodne i sprzeczne z dowodami, które Sąd uznał za prawdziwe, słusznie zostały zdyskredytowane.

W pełni prawidłowo Sąd Orzekający dokonał oceny wyjaśnień oskarżonego w zakresie, w jakim potwierdził on, iż umieścił na stronach internetowych wpisy będące przedmiotem niniejszego postępowania, aczkolwiek nie miał on zamiaru zniesławienia oskarżycieli prywatnych, lecz chciał wyrazić jedynie swoje zdanie. Umieszczając bowiem wpisy, w których zarzucał nieuczciwe i nierzetelne zachowanie oskarżycieli prywatnych prowadzących działalność w zakresie transportu międzynarodowego i nie wywiązanie się przez nich z płatności wobec niego w wysokości 20 tys. zł, oskarżony winien był co najmniej przewidzieć, iż wpisy te istotnie narażą oskarżyciela prywatnego na utratę zaufania potrzebnego do prowadzenia działalności gospodarczej, a pomimo tego opublikował je. Tym samym zrealizował on stronę podmiotową przestępstwa z art. 212 § 2 k.k., działając w zamiarze ewentualnym.

Chybiony jest zarzut obrońcy oskarżonego, jakoby stroną agresywną był wyłącznie oskarżyciel prywatny. Z przeprowadzonego w sprawie postępowania dowodowego wynika bowiem, iż agresywny był także oskarżony. Ustalenie to oparcie ma w zeznaniach oskarżyciela prywatnego, jego żony K. T., a także z przedłożonego przez oskarżonego nagrania. Pomiędzy stronami miała zatem miejsce wzajemność agresji.

3.2.

Obrońca oskarżonego zarzucił błąd w ustaleniach faktycznych, przyjętych za podstawę orzeczenia, który miał istotny wpływ na treść orzeczenia poprzez niedostrzeżenie możliwości warunkowego umorzenia postępowania, w sytuacji gdy stopień społecznej szkodliwości czynu został ustalony jako nieznaczny, co winno przemawiać za warunkowym umorzeniem postępowania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut jest bezzasadny.

Konsekwencją bowiem prawidłowej oceny zebranych w sprawie dowodów są właściwe ustalenia faktyczne.

Zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku jest tylko wówczas słuszny, gdy zasadność ocen i wniosków wyprowadzonych przez sąd orzekający z okoliczności ujawnionych w toku przewodu sądowego, nie odpowiada prawidłowości logicznego rozumowania. Zarzut ten nie może jednak sprowadzać się do samej polemiki z ustaleniami sądu wyrażonymi w uzasadnieniu wyroku, lecz do wykazania, jakich mianowicie konkretnych uchybień w zakresie logicznego rozumowania dopuścił się sąd w ocenie zebranego materiału dowodowego (tak Sąd Apelacyjny w Warszawie w wyroku z dnia 17 października 2023r., sygn. akt VIII AKa 205/23, publik. w Lex nr 3664224).

Tymczasem, podniesiony przez obrońcę zarzut błędu w ustaleniach faktycznych w istocie ogranicza się wyłącznie do bezzasadnej polemiki z prawidłowymi ustaleniami Sądu Orzekającego.

Zarzucając Sądowi Orzekającemu nie sięgnięcie po instytucję warunkowego umorzenia postępowania, w sytuacji ustalenia iż stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego jest nieznaczny, obrońca oskarżonego zdaje się nie dostrzegać, iż Sąd Orzekający ostatecznie odstąpił od wymierzenia oskarżonemu kary w oparciu o art. 59 k.k. Zgodnie z tym przepisem, jeżeli przestępstwo jest zagrożone karą pozbawienia wolności nieprzekraczającą 3 lat albo karą łagodniejszego rodzaju i społeczna szkodliwość czynu nie jest znaczna, sąd może odstąpić od wymierzenia kary, jeżeli orzeka jednocześnie środek karny, przepadek lub środek kompensacyjny, a cele kary zostaną w ten sposób spełnione. Jedną z przesłanek zatem odstąpienia od wymierzenia kary jest ustalenie, iż społeczna szkodliwość czynu nie jest znaczna.

Przyjęta przez Sąd Orzekający reakcja prawno-karna na zachowanie oskarżonego jest racjonalna i mieści się w dyspozycji ww. przepisu. Odstąpienie od wymierzenia kary skutkuje uznaniem, iż orzeczony wobec oskarżonego wyrok nie jest wyrokiem skazującym.

Wniosek

Obrońca oskarżonego wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od zarzucanych mu czynów, ewentualnie o warunkowe umorzenie postępowania karnego na okres próby 1 roku.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek o zmianę wyroku i uniewinnienie oskarżonego jest bezzasadny. Przeprowadzone w sprawie postępowanie potwierdziło zasadność postawionych oskarżonemu zarzutów popełnienia przestępstwa z art. 217 § 1 k.k. i z art. 212 § 2 k.k., co pozwoliło na przypisanie oskarżonemu sprawstwa i winy ww. przestępstwa. Sąd Odwoławczy podziela prawidłowość ustaleń Sądu Orzekającego, zatem uniewinnienie oskarżonego nie jest możliwe.

Bezzasadnie również obrońca oskarżonego domaga się warunkowego umorzenia postępowania karnego, nie dostrzegając iż Sąd Orzekający odstąpił od wymierzenia oskarżonemu kary, zaś skutkiem warunkowego umorzenia postępowania, jak i odstąpienia od wymierzenia kary, jest brak w sprawie wyroku skazującego.

3.3.

Pełnomocnik oskarżycieli prywatnych zarzucił obrazę przepisów prawa materialnego, tj.:

- art. 39 pkt 8 k.k. w zw. z art. 43b k.k. poprzez jego nieprawidłowe zastosowanie i podanie wyroku do publicznej wiadomości w drodze upoważnienia oskarżyciela prywatnego (...) Sp. z o. o. z siedzibą w J. na okres 30 dni na stronie internetowej (...) i na portalu internetowym F. wiadomości o treści: „Ja Ł. B. przepraszam właścicieli (...) Sp. z o. o. z siedzibą w J. za umieszczenie w dniu 21.12.2023 r. wpisu o nieuczciwym i nierzetelnym potraktowaniu mojej osoby w związku z wykonywaną przeze mnie pracę a który to wpis narażał spółkę na utratę zaufania potrzebnego do działalności gospodarczej związanej z transportem drogowym”, podczas gdy taki sposób podania wyroku do publicznej wiadomości nie mieści się w zakresie zastosowania wskazanego przepisu, bowiem w istocie nie stanowi podania wyroku do publicznej wiadomości;

- art. 39 pkt 8 k.k. w zw. z art. 43b k.k. poprzez jego nieprawidłowe zastosowanie i podanie wyroku do publicznej wiadomości w drodze upoważnienia oskarżyciela prywatnego (...) Sp. z o. o. z siedzibą w J. na okres 30 dni na stronie internetowej (...) i na portalu internetowym F. wiadomości o treści: „Ja Ł. B. przepraszam właścicieli (...) Sp. z o. o. z siedzibą w J. za umieszczenie w dniu 21.12.2023 r. wpisu o nieuczciwym i nierzetelnym potraktowaniu mojej osoby w związku z wykonywaną przeze mnie pracę a który to wpis narażał spółkę na utratę zaufania potrzebnego do działalności gospodarczej związanej z transportem drogowym” podczas gdy zamieszczenie rzeczonej wiadomości przez oskarżyciela posiłkowego jest niecelowe, bowiem nie zapewnia społecznego odziaływania skazania w prawidłowy sposób, zaś zastosowany przez Sąd I instancji okres podania wyroku do publicznej wiadomości jest niewystarczający dla spełnienia celów tego środka karnego.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut nie jest uzasadniony.

Sąd Rejonowy w Brzozowie w pkt V wyroku z dnia 26 marca 2025 r. sygn. akt II K 43/24, na podstawie art. 43b k.k., orzekł podanie wyroku do publicznej wiadomości w ten sposób, że upoważnił oskarżyciela prywatnego (...) Sp. z o. o. z siedzibą w J. do zamieszczenia na okres 30 (trzydziestu) dni na stronie internetowej (...) oraz na portalu internetowym F. wiadomości o treści: „Ja Ł. B. przepraszam właścicieli (...) Sp. z o. o. z siedzibą w J. za umieszczenie w dniu 21 grudnia 2023r. wpisu o nieuczciwym i nierzetelnym potraktowaniu mojej osoby w związku z wykonywaną przeze mnie pracą a który to wpis narażał spółkę na utratę zaufania potrzebnego do działalności gospodarczej związanej z transportem drogowym”.

Wbrew stanowisku pełnomocnika oskarżycieli prywatnych, orzeczony środek karny w postaci podania wyroku do publicznej wiadomości we wskazany wyżej sposób spełnia warunki dyspozycji art. 43b k.k.

Zgodnie bowiem z ww. przepisem, sąd może orzec podanie wyroku do publicznej wiadomości w określony sposób, jeżeli uzna to za celowe, w szczególności ze względu na społeczne oddziaływanie skazania, o ile nie narusza to interesu pokrzywdzonego.

Podkreślić należy, iż wskazany sposób podania wyroku jest adekwatny do sposobu, w jaki oskarżony umieścił zniesławiające wpisy oskarżyciela prywatnego. Brzmienie zamieszczonych przeprosin na tych samych stronach internetowych, co zniesławiające wpisy, w pełni zaspokoi potrzebę rehabilitacji oskarżycieli prywatnych i zapewni społeczne odziaływania wyroku w prawidłowy sposób.

Wniosek

Pełnomocnik oskarżyciela prywatnego wniósł o:

1.  zmianę zaskarżonego wyroku w pkt. V poprzez zobowiązanie oskarżonego do publikacji ze swojego konta na portalu społecznościowym F. na wizytówce oskarżyciela prywatnego (...) Sp. z o. o. z siedzibą w J. na portalu społecznościowym F.https://www.facebook.com/profile.php?id= (...) treści wyroku na okres 3 miesięcy, a w razie braku wykonania tego obowiązku - upoważnienie oskarżyciela prywatnego (...) Sp. z o. o. z siedzibą w J. do publikacji na wizytówce oskarżyciela prywatnego (...) Sp. z o. o. z siedzibą w J. na portalu społecznościowym F. https://www.facebook.com/profile.php?id= (...) treści wyroku na okres 3 miesięcy,

2.  zmianę zaskarżonego wyroku w pkt. V poprzez zobowiązanie oskarżonego do publikacji ze swojego konta na portalu A..com na stronie internetowej (...) w sekcji opinii i komentarzy na okres minimum 3 miesięcy, nie krócej niż do dnia usunięcia przez oskarżonego zniesławiającego wpisu oświadczenia o treści: „Wyrokiem z dnia 26 marca 2025 r., sygn. akt: II K 43/24 Sąd Rejonowy w Brzozowie uznał Ł. B. winnym popełnienia przestępstwa zniesławienia polegającego na tym, że w dniu 21.12.2023 r. zamieścił wpisy na stronach internetowych, które pomawiały oskarżyciela prywatnego (...) Sp. z o.o. z siedzibą w J. o nieuczciwe i nierzetelne potraktowanie jego osoby w związku z wykonywaną przez niego pracą, a które to wpisy narażały spółkę na utratę zaufania potrzebnego do działalności gospodarczej związanej z transportem drogowym”, a w razie braku wykonania tego obowiązku przez oskarżonego - upoważnienie Oskarżyciela prywatnego (...) Sp. z o. o. z siedzibą w J. do jego publikacji na tożsamych warunkach.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Brak jest podstaw do zmiany wyroku w zaskarżonej części, w sytuacji gdy sposób podania wyroku do publicznej wiadomości, wskazany przez Sąd Orzekający, odpowiada dyspozycji art. 43b k.k.

1.OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

1.ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.1.Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zaskarżony wyrok utrzymany został w mocy.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Wyrok należało uznać za słuszny i trafny. Ocena dowodów została dokonana przez Sąd pierwszej instancji zgodnie z zasadami wiedzy logiki i doświadczenia życiowego. Sąd uwzględnił całokształt okoliczności zarówno na korzyść jak i na niekorzyść oskarżonego, a uzasadnienie logicznie przekonuje do zajętego stanowiska oraz do poszczególnych rozstrzygnięć.

Apelacja obrońcy oskarżonego oraz apelacja pełnomocnika oskarżycieli prywatnych stanowią jedynie subiektywną polemikę z trafnym wyrokiem.

0.1.Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

0.1.Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.1.Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.0.1.Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.1.Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

1.Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

Sąd Odwoławczy na podstawie art. 636 § 1 k.p.k. w zw. z art. 636 § 3 k.p.k. zasądził od oskarżonego Ł. B. na rzecz Skarbu Państwa koszty procesu za postępowanie odwoławcze w kwocie 10 zł, a od oskarżycieli prywatnych M. T. i (...) Sp. z o.o. z siedzibą w J. na rzecz Skarbu Państwa kwoty po 5 zł, mając na uwadze iż zarówno apelacja obrońcy oskarżonego, jak i apelacja pełnomocnika oskarżycieli prywatnych, okazały się bezzasadne.

III

Sąd Odwoławczy na podstawie art. 5 i art. 13 ust. 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (t. jedn. Dz. U. z 2023 r., poz. 123 z późn. zm.), zasądził od oskarżonego Ł. B. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 30 zł, zaś od oskarżycieli prywatnych M. T. i (...) Sp. z o.o. z siedzibą w J. na rzecz Skarbu Państwa kwoty po 60 zł tytułem opłaty za II instancję.

IV

W związku z nieuwzględnieniem zarówno apelacji obrońcy oskarżonego, jak i apelacji pełnomocnika oskarżycieli prywatnych Sąd Odwoławczy, na podstawie art. 633 k.p.k., ustalił iż koszty związane z zastępstwem procesowym w sprawie każda ze stron ponosi we własnym zakresie.

1.PODPIS