Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Krośnie

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 103/25

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Krośnie z dnia 22 stycznia 2025 r. sygn. akt II K 164/23

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

M. G. (1)

odnośnie obecności oskarżonego na miejscu zdarzenia

zeznania M. (...)

232-233

zeznania J. (...)

233-234

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

2.1.1.1

zeznania J. G. (2)

Świadkowie - rodzice oskarżonego w swoich zeznaniach próbowali wykazać, że oskarżony był obecny w dniu 14 marca 2023 r. po godzinie 17.00 w domu razem z nimi. Ich zeznania nie pozwalają jednakże wykluczyć faktu, że faktycznie mógł być obecny pod blokiem pokrzywdzonej w tym dniu około godziny 19.10.

Należy mieć na uwadze, że zeznania świadkowie składali po upływie przeszło dwóch lat od dnia zdarzenia, a zatem jest naturalne że nie pamiętają dokładnie co danego dnia robił ich syn, bowiem nie sposób pamiętać takich rzeczy po tak długim czasie.

Zeznania rodziców oskarżonego nie zasługują na uwzględnienie bowiem świadkowie nie są w stanie wykazać, iż ich pamięć odnośnie dnia zdarzenia jest niezawodna. Nie potrafili racjonalnie wskazać dlaczego pamiętają przebieg akurat dnia14 marca 2023 r. skoro - z ich punktu widzenia - nic szczególnego się wówczas nie wydarzyło.

Nadto trzeba wskazać, iż J. G. (1) zeznał, że prowadzi notatki związane z synem i jego sytuacją z oskarżycielką posiłkową, jednakże nie przedstawił Sądowi rzekomych zapisów z tych zeszytów, które pozwoliłyby uznać, że oskarżony w dniu zdarzenia rzeczywiście był w domu.

Sąd uznał zatem, iż nie można dać wiary świadkom w zakresie w jakim starali się wykazać, że oskarżony był w dniu zdarzenia na pewno w miejscu zamieszkania.

STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

1. obrazę przepisów postępowania mogącą mieć wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia, a to.

■ art. 7 kpk i 410 kpk poprzez dowolną, sprzeczną z zasadami logiki, prawidłowego rozumowania i doświadczenia życiowego ocenę dowodów, a to poprzez uznanie w całości za wiarygodne zeznań oskarżycielki prywatnej W. M., w sytuacji, gdy jej zeznania, wbrew twierdzeniom Sądu I instancji, nie znajdują potwierdzenia w pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, a ponadto o braku wiarygodności oskarżycielki prywatnej świadczyć może osobista jej niechęć do oskarżonego i fakt, że wiele prowadzonych z jej zawiadomienia postępowań przygotowawczych przeciwko oskarżonemu kończyło się odmową wszczęcia postępowania lub umorzeniem postępowania ze względu na brak znamion czynu zabronionego, 

■ art. 7 kpk i 410 kpk poprzez dowolną, sprzeczną z zasadami logiki, prawidłowego rozumowania i doświadczenia życiowego ocenę dowodów, a to poprzez uznanie wyjaśnień oskarżonego za niewiarygodne w zakresie, w jakim kwestionował on swoją winę i przedstawiał wersję o fałszywym i sztucznym złożeniu przez oskarżycielkę prywatną zawiadomienia o przestępstwie, w sytuacji gdy, wbrew twierdzeniom Sądu I instancji, wyjaśnienia te znajdują potwierdzenie w pozostałym zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym, zaś potwierdzeniem, że oskarżycielka prywatna w złożyła fałszywe zawiadomienie, jest okoliczność, że wiele prowadzonych z jej zawiadomienia postępowań przygotowawczych przeciwko oskarżonemu kończyło się odmową wszczęcia postępowania lub umorzeniem postępowania ze względu na brak znamion czynu zabronionego,

■ art. 7 kpk i art. 410 kpk w zw. z art. 5 § 2 kpk poprzez dowolną, sprzeczną z zasadami logiki, prawidłowego rozumowania i doświadczenia życiowego ocenę dowodu z opinii biegłego G. G. z laboratorium komputerowego, a to poprzez uznanie, że opinia ta stanowi potwierdzenie ustalonego w sprawie stanu faktycznego, w sytuacji, gdy z opinii tej wynika, że nie można wykluczyć, że oskarżony przebywał w chwili zdarzenia w K., a co za tym idzie prawidłowa ocena dowodu z tej opinii winna prowadzić do stwierdzenia, że na jej podstawie nie można w sposób pewny i jednoznaczny ustalić, że oskarżony rzeczywiście wtedy był w miejscu zdarzenia, zaś wszelkie niedające się usunąć wątpliwości rozstrzyga się na korzyść oskarżonego,

2. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, będący wynikiem wskazywanych wyżej uchybień, których dopuścił się sąd I instancji przy ocenie zgromadzonych w sprawie dowodów, mogący mieć wpływ na jego treść, a polegający na bezzasadnym uznaniu, że oskarżony M. G. (3) w dniu 14 marca 2023 r., ok. godz. 19:10 przed blokiem mieszkalnym położonym przy ul. (...) w K., woj. (...), naruszył nietykalność cielesną W. M. przez szarpanie jej za odzież i przytrzymywanie jej za ręce.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

W ocenie Sądu Odwoławczego brak jest podstaw do przyjęcia, iż Sąd I instancji dopuścił się naruszenia przepisów postępowania. Postępowanie dowodowe zostało bowiem przeprowadzone rzetelnie, a poczynione przez Sąd I instancji ustalenia faktyczne i wyprowadzone z nich wnioski, były konsekwencją kompleksowej i trafnej oceny całego zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, dokonanej z uwzględnieniem reguł o jakich mowa w art. 4, 7 i 410 k.p.k. Ocena materiału dowodowego jest wszechstronna, obiektywna oraz poprawna pod względem logicznym i faktycznym.

Sąd I instancji badał i uwzględniał zarówno okoliczności korzystne dla oskarżonego, jak i te przemawiające na jego niekorzyść, a swoje stanowisko, co do oceny wiarygodności poszczególnych dowodów, wyczerpująco i logicznie, z uwzględnieniem wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego, uargumentował w uzasadnieniu, nie przekraczając przy tym ram ich swobodnej oceny.

Sąd Odwoławczy podziela stanowisko Sądu I instancji, iż zeznania pokrzywdzonej W. M. należało uznać za wiarygodne i przyjąć jako podstawę ustaleń faktycznych w sprawie. Przede wszystkim trzeba wskazać, iż są one stanowcze, konsekwentne, a ponadto znajdują uzasadnienie także w sposobie postępowania oskarżycielki prywatnej. Słusznie bowiem Sąd przyjął, iż oskarżycielka nie zamierzała składać zawiadomienia na Policji odnośnie tego zdarzenia, ale po otrzymaniu wiadomości głosowej od oskarżonego, która zawierała groźbę „powtórki z rozrywki” zmieniła zdanie i złożyła następnego dnia rano zawiadomienie na Policji.

Fakt, że oskarżycielka prywatna wielokrotnie wzywała Policję na interwencje w związku z zachowaniem oskarżonego jest bezsprzeczny (pismo k. 137-139). Świadczy to o istniejącym pomiędzy stornami konflikcie. Natomiast okoliczność, że do tej pory nie były wszczynane postępowania z zawiadomienia oskarżycielki prywatnej nie może obecnie przesądzać, że także zawiadomienie w niniejszej sprawie nie jest uzasadnione.

Wyjaśnienia oskarżonego natomiast słusznie uznał Sąd I instancji za niewiarygodne w części zaprzeczającej, że dopuścił się zarzucanego mu czynu.

Wbrew twierdzeniom apelacji dowód z opinii biegłego analizującego zapisy w telefonie oskarżonego nie został przez Sąd I instancji błędnie zinterpretowany. W szczególności trzeba wskazać, że opinia biegłego przeczy wyjaśnieniom oskarżonego, który utrzymywał, że po godzinie 16:00 nie było go już w K..

Nadto biegły wskazał, iż z konta aplikacji Mapy zostały usunięte dane dotyczące dnia zdarzenia tj. wpis o przejeździe samochodem w czasie od 16:40-17-45 i miejsce docelowe, jak również brak jest ciągłości czasowej odwiedzanych punktów pomiędzy 14 marca 2023 roku godz. 16:40, a 15 marca 2023 r. godz. 10:18. Słusznie zatem przyjął Sąd I instancji, iż dowód ten nie pozwala na wykluczenie, że oskarżony w dniu 14 marca 2024 r. pojechał samochodem w okolice bloku pokrzywdzonej.

Wbrew twierdzeniem apelacji dowód ten nie stwarza nie dających się usunąć wątpliwości w sprawie. Z uwagi na to, że nie wyklucza obecności oskarżonego na miejscu zdarzenia w czasie wskazanym przez pokrzywdzoną należy go oceniać w kontekście całokształtu materiału dowodowego, co też trafnie uczynił Sąd I instancji.

Reasumując, Sąd Odwoławczy podziela stanowisko Sądu I Instancji, iż zasadne jest danie wiary oskarżycielce prywatnej odnośnie przebiegu zdarzenia z dnia 14 marca 2023 r.

Wniosek

- o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od zarzucanych mu czynów,

ewentualnie,

- o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania.

W każdym wypadku o stosowną zmianę w zakresie kosztów postępowania przed sądem I instancji, a zatem o zasądzenie od oskarżycielki prywatnej na rzecz

oskarżonego zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego zgodnie z wnioskiem złożonym na rozprawie z dnia 15 stycznia 2025 r.

o zasądzenie od oskarżycielki prywatnej na rzecz oskarżonego zwrotu kosztów postępowania przed sądem II instancji, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Żaden z zarzutów zawartych w apelacji nie okazał się zasadny, a zatem brak jest podstaw do zmiany zaskarżonego wyroku.

OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

całość wyroku

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Sąd I instancji przeprowadził postępowanie dowodowe kompleksowo, dokonał właściwej analizy i oceny przeprowadzonych dowodów uwzględniając przy tym całokształt okoliczności. Natomiast uzasadnienie zaskarżonego orzeczenia logicznie przekonuje do zajętego przez Sąd stanowiska oraz do poszczególnych rozstrzygnięć. Słusznie w ocenie Sądu Odwoławczego Sąd I instancji przypisał oskarżonemu popełnienie zarzucanego mu czynu.

Apelacja stanowi natomiast subiektywną polemikę z trafnym wyrokiem i w zasadzie opiera się na twierdzeniu, że dowody należałoby ocenić inaczej i przyjąć jako wiarygodną wersję podawaną przez oskarżonego, która jednakże nie znajduje potwierdzenia w materiale dowodowym.

W ocenie Sądu Odwoławczego kierując się logiką oraz doświadczeniem życiowym należy uznać, iż ustalony stan faktyczny sprawy jest prawidłowy, a wszystkie zarzuty stawiane w apelacji okazały się niezasadne.

Wyrok w całości zasługuje na akceptację ze strony Sądu Odwoławczego

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

zasądza od oskarżonego M. G. (3) na rzecz oskarżycielki prywatnej W. M. kwotę 840 zł, tytułem zwrotu kosztów zastępstwa adwokackiego w postępowaniu odwoławczym,

III.

zasądza od oskarżonego M. G. (3) na rzecz Skarbu Państwa koszty procesu za postępowanie odwoławcze, w tym i opłatę za II instancję w kwocie 80 zł

PODPIS