Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Krośnie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 maja 2014 r.

Sąd Okręgowy w Krośnie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący : SSO Wiesław Ruszała

Sędziowie : SSO Janusz Szarek

SSR del. do SO Mariusz Hanus (spr.)

Protokolant : st.sekr.sądowy Jolanta Biernacka

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Krośnie - Witolda Kostrzewskiego

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 maja 2014 roku

sprawy M. S.

oskarżonego o przestępstwo z art286 § 1 kk i art. 297 § 1 kk w zw.z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk

z powodu apelacji wniesionej przez oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Jaśle z dnia 28 stycznia 2014 roku , sygn. akt II K 477/13

I.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób , że uchyla orzeczenie zawarte w pkt III zaskarżonego wyroku o obowiązku naprawienia szkody na zasadzie art. 72§2 kk,

II.  w pozostałym zakresie utrzymuje zaskarżony wyrok w mocy, uznając apelację za oczywiście bezzasadną,

III.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokata A. L. Kancelaria Adwokacka w J. kwotę 516,60 zł / pięćset szesnaście złotych 60/100), zawierającą podatek VAT tytułem nieopłaconych kosztów obrony z urzędu ,

IV.  zwalnia oskarżonego M. S. w całości od zapłaty kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, w tym od opłaty za II instancję , obciążając nimi Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Jaśle wyrokiem z dnia 28.01.2014r sygn. akt II K 477/13 uznał oskarżonego M. S. za winnego popełnienia przest. z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k., w zw. z art. 12 k.k. popełnionego w ten sposób , że w okresie od 16 listopada 2011r do dnia 28 listopada 2011r w J. działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 500 zł (...) Bank Spółdzielczy Oddział w J., w ten sposób, że w celu uzyskania debetu do rachunku oszczędnościowo rozliczeniowego przedłożył w dniu 16.11.2011r wniosek o otwarcie (...) wraz ze stwierdzającym nieprawdę oświadczeniem o swoim zatrudnieniu w firmie handlowej (...) i osiąganych dochodach w kwocie 1200 zł, a następnie po podpisaniu umowy nr (...) o debet w okresie od 17.11.2011r do 28.11.2011r zlecił dyspozycję wypłat biometrycznych czym wyzyskał błąd pokrzywdzonego co do możliwości i zamiaru spłaty zadłużenia, i za to na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. skazał go na karę 1-go roku pozbawienia wolności , której wykonanie na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 70 § 1 pkt. 1 k.k. warunkowo zawiesił na okres próby 2-ch lat. Dodatkowo Sąd na podstawie art. 72 § 2 k.k. zobowiązał oskarżonego do naprawienia szkody poprzez uiszczenie na rzecz pokrzywdzonego (...) Banku Spółdzielczego Oddziale J. kwoty 500 zł płatnej w terminie 3-ch miesięcy od uprawomocnienia się wyroku , zaś na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. i art. 17 ust.1 i 2 ustawy z dnia 23.06.1973r o opłatach w sprawach karnych zwolnił oskarżonego w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych i nie wymierzył mu opłaty a dodatkowo zasądzili na rzecz adwokata z urzędu kwotę 420 zł oraz należny podatek VAT tytułem wynagrodzenia za obronę z urzędu .

Powyższy wyrok apelacją własną zaskarżył oskarżony M. S., który zarzucając mu naruszenie art. 286 § 1 k.k. i 297 § 1 k.k. poprzez ich niewłaściwe zastosowanie polegające na przyjęciu przez Sąd Rejonowy, iż ustalony w sprawie stan faktyczny pozwala na przypisanie mu popełnienia powyższego przestępstwa wniósł o jego zmianę i uniewinnienie go od jego popełnienia .

Sąd Odwoławczy zważył co następuje :

Sąd I instancji prawidłowo ustalił stan faktyczny sprawy, należycie i zgodnie z kodeksowymi regułami ocenił zebrane dowody, wydał słuszny wyrok i przekonywująco go uzasadnił. Sąd Okręgowy w całości podziela ustalenia faktyczne Sądu I instancji i w pełni akceptuje rozważania prawne dotyczące przypisanego oskarżonemu czynu uznając, iż postępowanie dowodowe było kompleksowe, zaś ocena dowodów i wyciągnięte z nich wnioski prawidłowe.

Trafnie Sąd Rejonowy przyjmuje, iż zachowanie oskarżonego polegające na złożeniu w dniu 16.11.2011r wniosku o otwarcie (...) w (...) w Oddziale w J. zawierającego nieprawdziwe oświadczenie o osiąganych dochodach i zatrudnieniu w firmie (...) jako mające istotne znaczenie dla zawarcia w/w umowy , jak i też umów i wydanie i używanie karty płatniczej oraz umowy o debet w (...) z dnia 17.11.2011r wyczerpuje znamiona przest. z art. 297 § 1 k.k.

Swoje stanowisko w/w organ w tej materii bardzo obszernie i szczegółowo uzasadnia, a dokonane w tym zakresie ustalenia Sąd Odwoławczy w całości akceptuje.

Wbrew twierdzeniom apelacji zgromadzone w sprawie dowody w świetle zasad doświadczenia życiowego przekonują, iż oskarżony wyczerpał także swoim zachowaniem znamiona przest. z art. 286 § 1 k.k. , zaś próba „obciążenia” za własne bezprawne zachowania pracownika banku stanowi jak to słusznie Sąd I instancji zauważa tylko i wyłącznie nieudolną próbę uniknięcia odpowiedzialności karnej.

W tym miejscu nie ma konieczności powtarzania rozważań Sądu Rejonowego w zakresie znamion przest. z art. 286 § 1 k.k. albowiem wywody te są jasne, pełne , logiczne i Sąd Okręgowy w pełni je podziela .

O zamiarach oszukańczych oskarżonego jednoznacznie przekonują bezsporne w sprawie okoliczności i fakty związane m.in. z treścią złożonego przez niego wniosku o zawarcie umowy rachunku oszczędnościowo rozliczeniowego (...) Oddział w J. oraz jego późniejszym zachowaniem.

Zwrócić należy uwagę na to , iż to oskarżony udał się do banku osobiście, złożył nieprawdziwe oświadczenie o wysokości dochodów i miejscu zatrudnienia, a następnie po zawarciu stosownej umowy o debet pobrał (pomimo, że nie był do tego w jakikolwiek sposób zobowiązany, czy też przymuszony) łącznie kwotę 500 zł, z której to sumy do dnia dzisiejszego nawet niewielkiej kwoty nie zwrócił pokrzywdzonemu.

Trafnie więc Sąd Rejonowy czyni, dodatkowo odwołując się do faktu uprzedniej karalności oskarżonego za tego rodzaju czyny (patrz wyrok z dn. 30.07.2007r sygn. akt II K 130 / 07 Sądu Rejonowego w Jaśle), ustalając że tego rodzaju zachowanie wyczerpuje również znamiona przest. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

Pomimo tego, że apelacja oskarżonego jawi się jako całkowicie niezasadna i to w stopniu wręcz oczywistym Sąd Odwoławczy zmuszony był z urzędu dokonać zmiany zaskarżonego wyroku w zakresie obowiązku naprawienia szkody.

Jak wynika z akt postępowania pokrzywdzony w nin. sprawie: (...) Bank Spółdzielczy wystawił przeciwko oskarżonemu bankowy tytuł egzekucyjny, który po opatrzeniu go sądową klauzulą wykonalności stanowił podstawę przeprowadzenia, wprawdzie nieskutecznego, postępowania egzekucyjnego.

Zgodnie zaś z utrwalonym orzecznictwem art. 415 § 5 k.p.k. zawierający klauzulę atntykumulacyjna kategorycznie wyklucza kumulowanie tytułów egzekucyjnych wynikających z różnych orzeczeń a dotyczących tego samego roszczenia. Taki zaś tytuł stanowi także orzeczenie wydane na podstawie art. 72 § 2 k.k. i nie ma znaczenia , czy roszczenie o którym wcześniej orzeczono w postępowaniu cywilnym ( orzeczeniem zaś takim jest m.in. nadana przez Sąd bankowemu tytułowi egzekucyjnemu klauzula wykonalności ) zostało czy też nie zostało skutecznie wyegzekwowane ( porównaj wyrok SN z dnia 28.11.2012r sygn. akt III KK 321/12, LEX nr 1231567 ).

Stąd też utrzymanie wyroku Sądu Rejonowego w zakresie nałożonego na oskarżonego na podstawie art. 72 § 2 k.k. obowiązku naprawienia szkody ( pkt. III zaskarżonego wyroku ) byłoby rażąco niesprawiedliwe, dlatego też Sąd Odwoławczy w oparciu art. 440 k.p.k. , w zw. z art. 437 § 1 k.p.k. i 438 k.p.k. zmienił zaskarżone orzeczenie poprzez uchylenie rozstrzygnięcia w w/w przedmiocie.

W pozostałym zakresie Sąd Odwoławczy nie znajdując podstaw z art. 439 § 1 k.p.k. , opierając się o art. 437 § 1 k.p.k. , art. 449 k.p.k. i 456 k.p.k. uznał apelację oskarżonego za całkowicie bezzasadną.

Orzeczenie o wynagrodzeniu adwokata z urzędu znajduje oparcie w § 14 ust. 2 pkt. 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu. Natomiast o kosztach postępowania orzeczono w oparciu o art. 636 § 1 k.p.k. w zw. z art. 624 § 1 k.p.k. i art. 17 ust. 1 Ustawy o opłatach w sprawach karnych z dnia 23.06.1973r. Oskarżony bowiem w chwili obecnej nie posiada żadnych stałych dochodów ani też środków finansowych, które umożliwiałby mu chociażby częściowo uiszczenie kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.