Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Krośnie

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 90/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Jaśle z dnia 8 stycznia 2024 r. sygn. akt II K 262/22

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Obrońca oskarżonego zarzuciła:

1.  obrazę przepisów postępowania, mającą istotny wpływ na treść orzeczenia, a to art. 7 kpk, poprzez dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego z naruszeniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego, polegającą na:

- bezpodstawnym przyjęciu, że wyjaśnienia złożone przez oskarżonego Z. W. polegają jedynie w części na prawdzie, w sytuacji gdy z wyjaśnień oskarżonego wynika, że w czasie gdy miało dochodzić do znęcania nad matką nie mieszkał on w domu rodzinnym, lecz przebywał on w schronisku dla bezdomnych, a okoliczność ta nie została zweryfikowana negatywnie w toku postępowania karnego;

- bezpodstawnym przyjęciu, że oskarżony dopuścił się zarzucanego mu aktem oskarżenia czynu, w sytuacji gdy brak było obiektywnych dowodów, że zachowania zarzucone oskarżonemu w rzeczywistości miały miejsce, w szczególności w okresie objętym aktem oskarżenia, zaś przesłuchana w charakterze pokrzywdzonej matka oskarżonego nie była w stanie umiejscowić w czasie wskazanych przez nią negatywnych zachowań oskarżonego względem jej osoby, a co więcej Sąd I instancji oparł swoje rozstrzygnięcie w znacznej mierze na uprzedniej karalności oskarżonego, który to fakt nie może stanowić podstawy dla przyjęcia sprawstwa oskarżonego;

2.  obrazę przepisów postępowania mającą istotny wpływ na treść zaskarżonego wyroku tj, art. 424 kpk poprzez ogólnikowe i pobieżne uzasadnienie zaskarżonego wyroku, pomijające okoliczności kluczowe dla sprawy, przede wszystkim w zakresie braku odniesienia się do wyjaśnień oskarżonego, w których wskazał on, że w okresie objętym zarzutem mieszkał on w schronisku dla bezdomnych, nie zaś w domu rodzinnym, wspólnie z matką.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Podniesiony zarzut jest bezzasadny, w stopniu oczywistym.

Wbrew stanowisku obrońcy oskarżonego, przeprowadzona w sprawie ocena materiału dowodowego dokonana przez Sąd Orzekający nie wykracza poza zakreślone przepisem art. 7 k.p.k. granice swobodnej sędziowskiej oceny, a także nie zawiera istotnych błędów logicznych lub faktycznych oraz nie jest sprzeczna z zasadami doświadczenia życiowego, a tym samym musi korzystać z ochrony zagwarantowanej jego treścią.

Orzekając o sprawstwie oskarżonego, Sąd Rejonowy oparł się na dowodach, którym w sposób uprawniony przyznał walor wiarygodności. Właśnie takie dowody, uzupełnione zasadami doświadczenia życiowego i logicznego rozumowania, uznane za wiarygodne, legły u podstaw ustaleń faktycznych w przedmiotowej sprawie, co jest oczywiste i w pełni odpowiada treści art. 410 k.p.k.

Przede wszystkim w pełni zasadnie Sąd zdyskredytował wiarygodność wyjaśnień oskarżonego w zakresie, w jakim nie przyznał się on do zarzutu znęcania się matką J. W.. Wyjaśnienia te sprzeczne są bowiem nie tylko z zeznaniami pokrzywdzonej, lecz także z zeznaniami E. M., będącej partnerką brata oskarżonego. Świadek ten często bywa w mieszkaniu pokrzywdzonej, której pomaga w czynnościach domowych oraz pielęgnacyjnych i potwierdził fakt znęcania się oskarżonego nad matką, będącego w stanie nietrzeźwości, poprzez grożenie matce że poderżnie jej gardło, udusi ją, używa wobec niej słów obraźliwych, wyrzuca ją z domu twierdząc, że to jego mieszkanie, zakłóca jej spoczynek nocny.

Wyjaśnienia oskarżonego zaprzeczającego sprawstwu znęcania się nad matką sprzeczne są także z zeznaniami S. Ł., będącej pracownikiem MOPS-u w J., koordynującej procedurę Niebieskiej Karty, potwierdzającej stosowanie przez oskarżonego będącego pod wpływem alkoholu przemocy psychicznej wobec pokrzywdzonej, będącej elementem znęcania się nad nią w postaci wyzwisk, ośmieszania, gróźb karalnych, poniżania, ciągłego niepokojenia.

Wreszcie, wyjaśnienia oskarżonego, zaprzeczającego by miał znęcać się nad matką, sprzeczne są również z zeznaniami funkcjonariuszy Policji M. M. (2) i M. R.. Świadkowie ci uczestniczyli w interwencjach domowych w mieszkaniu pokrzywdzonej, zainicjowanych przez nietrzeźwego oskarżonego, znęcającego się nad matką. Na powyższą okoliczność opracowane zostały tzw. Niebieskie Karty. Świadkowie, ci, podobnie jak S. Ł., są osobami obcymi w stosunku do stron, zatem nie mają żadnego interesu w bezpodstawnym obciążaniu oskarżonego.

Z ww. dowodów, uznanych przez Sąd Orzekający za wiarygodne, jednoznacznie wynika zatem, iż oskarżony będąc pod wpływem alkoholu wszczynał awantury domowe w trakcie, których znieważał matkę J. W. słowami powszechnie uznanymi za obelżywe, poniżał, krytykował, ciągle niepokoił, zakłócał spoczynek nocny, groził zabójstwem i wyrzuceniem jej z mieszkania.

Wbrew stanowisku obrońcy, brak wspólnego zamieszkania oskarżonego z matką i jego pobyt w tym okresie w schronisku dla bezdomnych w żaden sposób nie podważa prawidłowości ustaleń Sądu Orzekającego co do sprawstwa oskarżonego. Przestępstwo znęcania się nie jest bowiem ograniczone wyłącznie do takiego zachowania pomiędzy stronami wspólnie zajmującymi lokal mieszkalny. Fakt zamieszkiwania z pokrzywdzoną, lub brak takiego zamieszkiwania przez oskarżonego nie ma żadnego znaczenia dla wyczerpania znamion przestępstwa z art. 207 § 1 k.k. Oskarżony bowiem nachodził matkę w jej mieszkaniu znęcając się nad nią psychicznie, konsekwencją czego były interwencje funkcjonariuszy Policji, którzy potwierdzają fakt znęcania się oskarżonego nad matką. Zatem przypisany oskarżonemu czyn popełniony został przed wypadkiem jakiemu uległ oskarżony, czego nie zauważa obrońca oskarżonego. Wobec tego twierdzenia apelacji, że matka oskarżonego nie potrafiła podać czasu w jakim oskarżony znęcał się nad nią nie zasługują na uwzględnienie, skoro czas w jakim interweniowali policjanci w związku z awanturami wszczynanymi przez oskarżonego jest ustalony w oparciu nie tylko o dokumenty ale i o zeznania świadków.

Nadmienić należy, że oskarżony opuścił lokal zajmowany z matką początkiem czerwca 2021 roku, po czym uległ wypadkowi i przebywał w szpitalu, a następnie na podstawie postanowienia Sadu Rejonowego w Jaśle z dnia 4 listopada 2021 r. sygn. akt I Ns 297/21 został zobowiązany do opuszczenia lokalu zajmowanego z matką.

Odmowa zatem przyznania wiary wyjaśnieniom oskarżonego zaprzeczającym, by miał on znęcać się psychicznie nad matką, pozostaje pod pełną ochrona zasady swobody oceny dowodów z art. 7 k.p.k.

Bezzasadny jest także zarzut obrazy art. 424 k.p.k. upatrywany przez obrońcę w nie rozważeniu w uzasadnieniu wyroku mieszkania przez oskarżonego w okresie objętym zarzutem w schronisku dla bezdomnych, nie zaś w domu rodzinnym, wspólnie z matką. Jak już wyżej wspomniano, okoliczność wspólnego zamieszkiwania, bądź jego braku, nie ma żadnego znaczenia dla wyczerpania znamion przestępstwa z art. 207 § 1 k.k. Oczywistym bowiem jest, iż znęcanie się nad członkiem rodziny może mieć miejsce zarówno w okresie wspólnego z nim zamieszkiwania, jak i w okresie gdy strony mieszkają oddzielnie, zaś oskarżony nachodzi pokrzywdzoną w jej lokalu mieszkalnym i znęca się nad nią, co w niniejszej sprawie potwierdzenie ma w dowodach uznanych przez Sąd Orzekający za wiarygodne.

Wniosek

Obrońca oskarżonego wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek jest bezzasadny. Przeprowadzone w sprawie postępowanie potwierdziło zasadność postawionego oskarżonemu zarzutu popełnienia przestępstwa z art. 207 § 1 k.k., co pozwoliło na przypisanie oskarżonemu sprawstwa i winy ww. przestępstwa. Sąd Odwoławczy podziela prawidłowość ustaleń Sądu Orzekającego, zatem uniewinnienie oskarżonego nie jest możliwe.

OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zaskarżony wyrok utrzymany został w całości w mocy.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Wyrok należało uznać za słuszny i trafny. Ocena dowodów została dokonana przez Sąd pierwszej instancji zgodnie z zasadami wiedzy logiki i doświadczenia życiowego. Sąd uwzględnił całokształt okoliczności, a uzasadnienie logicznie przekonuje do zajętego stanowiska oraz do poszczególnych rozstrzygnięć.

Apelacja obrońcy oskarżonego stanowi subiektywną polemikę z trafnym wyrokiem.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 634 k.p.k. Sąd Odwoławczy zwolnił w całości oskarżonego Z. W. od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, w tym od opłaty za II instancję, obciążając nimi Skarb Państwa, mając na uwadze iż oskarżony nie ma żadnego źródła dochodu i oczekuje na wdrożenie do wykonania kary pozbawienia wolności i tym samym uiszczenie kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze mogłoby być dla niego zbyt uciążliwe.

III.

Na podstawie § 11 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. poz. 1800 z późn. zm.) Sąd odwoławczy zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. M. (1) kwotę 840 zł, obejmującą podatek Vat, za obronę z urzędu oskarżonego w postępowaniu odwoławczym

PODPIS